Geen producten in je winkelmand.
Ben je op zoek bent naar een authentieke bestemming? Dan is Laos met zijn natuurlijke schoonheid jou keuze! Eén van de meest ongerepte en oorspronkelijke landen in Zuidoost-Azië. Je waant je direct in een andere wereld. De rust op straat en de vriendelijkheid van de mensen springen direct in het oog.
Je ervaart een bijzondere koloniale sfeer door oude Franse gebouwen in Luang Prabang en Vientiane, groene bergen in het noorden, 4000 eilanden in de Mekong rivier in het zuiden, alles is mogelijk. Ga voor een fietstocht door de rijstvelden, slenter door afgelegen ‘minority villages’, maak een boottocht op de Mekong, spot de bijzondere rivier dolfijnen of ga op avontuur met een jungle safari. Laat je verrassen!
Laos, ook bekend als het land van een miljoen olifanten, is een van de minst ontwikkelde landen van Zuidoost-Azië en biedt de wat avontuurlijker reiziger vele verrassingen. Het is nog steeds een relatief onontdekt land waaraan de grote industriële ontwikkelingen zoals in de buurlanden voorbij is gegaan.
Het is cultureel gezien een rijk land met iets meer dan 6 miljoen inwoners. De Laotianen zijn overwegend boeddhistisch met een zeer vriendelijke en gastvrije bevolking. De officiële taal is Lao, maar Engels wordt veel gesproken.
Laos is een geheel door land omgeven land dat in het noorden wordt begrensd door China, in het oosten door Vietnam, in het zuiden door Cambodja en in het westen door Thailand en Myanmar. Afgezien van de vlakten van de Mekong-rivier langs de grens van Thailand, is het land bergachtig, vooral in het noorden met dicht beboste gebieden. De Mekong rivier vormt vrijwel in zijn geheel de natuurlijke grens met Thailand. De hoofdstad Vientiane ligt direct aan de Mekong, waar je vanaf de boulevard Thailand kunt zien liggen.
Met zo’n 6 miljoen inwoners is Laos dun bevolkt. De Lao Lum (laaglanders) maken 70% van de bevolking uit en wonen voornamelijk langs de Mekong River. De Lao Theung (hooglanden) vormen 20% van de bevolking en wonen vooral aan de voet van de berggebieden tot 1.000 meter hoogte. Tot slot heb je de Lao Song (bergstammen) die 10% van de bevolking uitmaken en in de bergachtige gebieden leven.
Laos kent een rijke etnische diversiteit, bestaande uit groepen Hmong, Khmu, Yao, Akha, Lu, enz. De meesten van hen hebben hun eigen gebruiken, dialecten en traditionele klederdracht behouden. Er zijn 47 verschillende groepen.
De geschiedenis van Laos gaat terug tot in de tijd van het Khmer-koninkrijk. In de 18e eeuw had Lane Xang (huidige Laos) met een periode van achteruitgang te maken, veroorzaakt door dynastieke strijd en conflicten met Siamese rijk, nu Thailand, Vietnam en het Khmer-koninkrijk. In de 19e eeuw vestigden de Siamezen een hegemonie over veel van wat nu Laos is. De regio was onderverdeeld in vorstendommen met als centrum Luang Prabang, Vientiane en Champassak.
Laat in de 19e eeuw namen de Fransen de Siamese overheersing over en integreerden heel Laos in het Franse rijk. Het Frans-Siamees verdrag van 1907 definieerde de huidige Laotiaanse grens met Thailand.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bezetten de Japanners Frans-Indochina, waaronder Laos. In september 1945 verenigden Vientiane en Champassak zich met Luang Prabang om een onafhankelijke regering te vormen onder de vlag van Free Lao. In 1946 heroverden Franse troepen het land en verleenden Laos beperkte autonomie na verkiezingen voor een constituerende vergadering.
Frankrijk erkende formeel de onafhankelijkheid van Laos binnen de Franse Unie in 1949 en Laos bleef lid van de Unie tot 1953. Pro-westerse regeringen hielden de macht na de vredesconferentie van Genève in 1954 tot 1957. De coalitieregering stortte in 1958 in door een toenemende polarisatie van het politieke proces.
In 1960 greep een parachutistenkapitein Vientiane de macht doormiddel van een staatsgreep en eiste de vorming van een neutrale regering om de gevechten te beëindigen. De nieuw opgerichte neutrale regering werd later dat jaar uit de macht verdreven door rechtse krachten. Als reactie hierop sloten de neutralisten zich aan bij de communistische opstandelingen en begonnen ze steun te krijgen van de Sovjet-Unie. Het rechtse regime kreeg daar in tegen steun van de VS
Een tweede conferentie van Genève vond plaats in 1961-1962 en voorzag in de onafhankelijkheid en neutraliteit van Laos. Kort nadat het akkoord was bereikt, beschuldigden de ondertekenaars elkaar van schending van de voorwaarden van de overeenkomst en met steun van de supermachten aan beide zijden werd de burgeroorlog snel hervat.
In 1972 trad de Lao People’s Revolutionary Party (LPRP) toe tot een nieuwe coalitieregering nadat het Vientiane-akkoord van 21 februari 1973 in datzelfde jaar in werking was getreden. Desalniettemin ging de politieke strijd tussen de neutralisten van de communisten en de rechts georiënteerde partij door. De ineenstorting van Saigon en Phnom Penh in 1975 aan het eind van de Vietnamoorlog versnelde het verval van de coalitie. In december 1975 deed de koning afstand van zijn troon waarmee een einde kwam aan de constitutionele monarchie en vertrouwde hij zijn macht toe aan het Laotiaanse volk. Maar de LPRP ontbond het coalitiekabinet en de communistische Democratische Volksrepubliek Laos (LPDR) werd opgericht.
De nieuwe communistische regering legde gecentraliseerde economische besluitvorming en brede veiligheidsmaatregelen op, waaronder controle van de media en de arrestatie en opsluiting van veel leden van de vorige regering en stopte het leger in “heropvoedingskampen”. Dit draconische beleid en verslechterende economische omstandigheden, samen met inspanningen van de regering om politieke controle af te dwingen, leidden tot een uittocht van laagland Lao en etnische Hmong uit Laos. Ongeveer 10% van de Lao-bevolking zocht de vluchtelingenstatus na 1975. Velen hebben zich nadien in andere landen gevestigd. Bijna 250.000 zijn naar de Verenigde Staten geëmigreerd. Momenteel kent Laos al een tijd een relatief stabiele politieke situatie.
Een typisch voorbeeld van de bekende vriendelijkheid is de manier waarop bewoners vreemden verwelkomen met een gratis maaltijd. Vriendschap, liefde en vrede zit de Laotiaanse bevolking in het hart. Ze haten conflicten of onderdrukkers en hun slogan is “verenigd zullen we overleven en gescheiden zullen we sterven”.
Laotianen houden van literatuur en kunst. Het oude erfgoed van het land komt voort uit de nationale poëzie die de Laotiaanse manier van leven illustreert.
Het Theravada-boeddhisme heeft een grote bijdrage geleverd aan de Laotiaanse cultuur. Het wordt door het hele land weerspiegeld in zijn tempels, de taal, de kunst, literatuur, podiumkunsten en meer. Laotiaanse muziek wordt gedomineerd door het nationale instrument, de khaen, een soort bamboepijp.
Huizen staan op palen en hebben onder de daken vrije ruimte met aan weerszijden een driehoekige windplaten. Er zijn twee soorten woningen; enkel en dubbel overdekt. Het aantal treden hangt af van de hoogte van het huis, maar traditioneel hebben ze een oneven aantal.
De traditionele klederdracht is afhankelijk van geslacht en leeftijd. Lao-vrouwen zijn netjes gekleed en worden traditioneel gezien als de moeders van de natie. Laotiaanse vrouwen dragen zijden rokken, blouses en sjaals tijdens belangrijke ceremonies. Laotiaanse mannen dragen de kenmerkende salong, grote broeken.
Zoals gezegd is Laos dunbevolkt. Er zijn dan ook niet echt grote stedelijke gebieden. De belangrijkste steden zijn:
Luang Prabang is de voormalige hoofdstad van Laos. De stad staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst en is een van de meest charmante plekken in heel Zuidoost-Azië. Je vindt er een groot aantal traditionele Lao-houten huizen en Europese architectuur, tempels met gouden daken en sierlijke boeddhistische decoraties, tegen een achtergrond van groen en ruige bergen. Het herbergt oude kloosters, typisch Indo-Chinese pakhuizen en veel kunstwinkels. De stad is omgeven door verschillende soorten natuurlijke schoonheid en biedt reizigers een schat aan bezienswaardigheden om te bezoeken. Het is daarmee een prachtige reisbestemming. Je kunt er onder andere genieten van een wandeling naar de top van de Wat Phousy met prachtig uitzicht op de Mekong-rivier en het omliggende adembenemende landschap. Vergeet niet de Wat Xieng Thong-tempel te bezoeken. Vroeger speelde deze oudste tempel van Luang Prabang een grote rol tijdens crematieceremonies voor de Laotiaanse koningen.
Als de eerste hoofdstad van Laos is Luang Prabang er op de een of andere manier in geslaagd om ongedeerd te blijven door oorlog en modernisering. De stad wordt elke dag wakker met het geluid van bellen, gongs en trommels van de lokale tempels, die de monniken en novicen op pad sturen om rijst te verzamelen voor hun dagelijkse maaltijd. Luang Prabang is het belangrijkste centrum van boeddhistische praktijken en is de perfecte locatie voor spirituele beleving.
Vientiane is gelegen aan de Mekong rivier aan de grens met Thailand. Het is de grootste stad van stad van het land en tevens de hoofdstad. Deze ongewone stad is omgeven door weelderige, groene rijstvelden en is nog steeds vredig en stil. Het bevat veel tempels en boeddhistische monumenten, waaronder Pha That Luang, een van de beroemdste boeddhistische stoepa’s in Laos.
Vientiane is een typisch oude Indo-Chinese stad met een mix van Aziatische en Franse koloniale architectuur die je zeker zal bekoren. Niet alleen weerspiegelt de stijl van de gebouwen de historische banden van Laos met Frankrijk, maar de vers gebakken baguettes worden vaak geserveerd naast winkels die Lao-noedelsoep verkopen. De hoofdstad is het centrum van cultuur, handel en administratie in Laos.
In Vientiane is een bezoek aan de tempels van Wat Phra Keo, Wat Si Saket en het prachtige uitzicht bovenop de ‘Arc de Triomphe’ zeer de moeite waard. Een van de belangrijkste tempels van het land is de That Luang Stupa, die je niet mag missen. Als je tijd hebt, stop dan ’s middags bij het National Cultural Ethnic Park, de Friendship Bridge of het bizarre Buddha Park. Mis vooral de markt niet waar je van alles kunt kopen, van lokaal handwerk tot mp3-spelers voor een ‘prikkie’ en traditionele medicijnen. Sta ook even stil te staan bij de recente geschiedenis van Laos dat zeer te lijden heeft gehad onder de Vietnam oorlog. Breng een bezoek aan het Cope Visitors Centre’ waar op indrukwekkende wijze de impact van de Amerikaanse bombardementen en de niet geëxplodeerde granaten tentoongesteld wordt en tot op de dag van vandaag vele slachtoffers maken.
Nog steeds niet veel meer dan drie straten en een busstation. De belangrijkste attracties zijn de rivier, het relaxte landschap en de rotsformaties die het stadje omgeven. Er zijn ook enkele prachtige, blauwe lagunes, de place to be voor de fotograaf onder ons. Vang Vieng is echt een buitenparadijs met tal van buitenactiviteiten in een prachtige omgeving, zoals kajakken, speleologie, rotsklimmen, enz.
Pakse is de hoofdstad van de provincie Champasak in Zuid-Laos. Het is een ideale uitvalsbasis of dit deel van het land te verkennen. Er heerst een ontspannen sfeer, gelegen aan de Mekong en Sedone-rivieren, vriendelijke lokale bevolking, alomtegenwoordige restaurants en bars aan de rivier en talloze massageklinieken. Pakse staat synoniem voor Wat Phou, zoals Siem Reap is voor Angkor Wat. De Wat Phou is gebouwd door de grondlegger van het eerste Khmer-rijk, Jayavarman II. Het is veel kleiner dan Angkor, maar nog steeds een rivaal van dat oude rijk. Pakse is een ongerepte plek voor reizigers en goed startpunt om het Bolaven plateau te bezoeken met de hoogste waterval van Zuidoost-Azië, de Khong Phapend. Zuidelijk van de stad vind je het schitterende 4000 eilanden gebied in de Mekong-rivier. Don Det en Don Khone zijn de eilanden die het meest door reizigers worden aangedaan. Je vindt hier mooie rijstvelden en een rustgevend platteland. Van hieruit kun je een boottocht maken om de zeldzame witte rivierdolfijnen te spotten.